سپیده
نورمحمدمنش
دست-خط/
خط-دست
دست
به
یادگار
می
ماند
از
خلال
زمان.
همچون
که
رد
آن
درعمق
غارها.
محکوم
بـه
حـفـره
هـایی
تـاریـک
و
نا
مـسـکـون.
دیـوارهـایی
منــقــوش
شــده
به
دســت
هـای
بی
تن.
دست
-ابزار،
دست-کلمه.
دستی
که
میکِشد،
دستی
که
میکُشد.
دست
صورت
است.
دست
به
مثابه
تن.
تن
بی
چهره،
دست
بی
تن.
دست
هایی
لولیده
درهم.
انبوهیِ
پاره-دست
ها.
فقد
حضورند،
و
حضور
فقدند.
دست
مایه
این
کثرت.
مرگ
از
سر
گذرانده
اند،
و
مانده
اند.
بقایای
تجربه
ی
دهشت.
حاصل
تلاشیِ
تن
ها.
دست
بی
تن.
تن
بی
عضو.
دست
هایی
که
مخاطب
را
به
بیرون
ازمتن
سوق
می
دهند،
در
فقد
تن،
به
خالیِ
کنار
قاب.
دست
ها
یی
جمع
آمده،
در
عین
تفرد.
حامل
زمانند
و
نشان
از
مکان
دارند.
داغدار
زمان
و
مکان.
دست-کلمه
هایی
فشرده
شده.
بی
آغاز
و
بی
پایان.
تکه
هایی
که
به
وحدت
نمی
رسند.
بی
مرکزند.
نیستند،
می
شوند.
دست
های
متکثر.
بی
فضایی
سپید
برای
خواندنشان.
دست
هایی
تنیده
در
هم
که
مجال
دیدن
را
تنگ
می
کنند،
و
خواندن
را.
رازی
سر
به
مُهر.
حفره
ای
تاریک
انگار.
توامان
مستورند
و
عیان.
سپیده
نورمحمدمنش
تحصيلات:
کارشناسی
ارشد
پژوهش
هنر،
دانشگاه
هنر،
تهران،
ایران
کارشناسی
مهندسی
کامپیوتر(نرم
افزار)،
دانشگاه
آزاد،
تهران،
ایران
نمایشگاه
انفرادی:
1392
گالری
گلستان،
تهران،
ایران
نمایشگاه
های
گروهی:
1394
گالری
اعتماد،
تهران،
ایران
1392
گالری
آرت
سنتر،
تهران،
ایران
1392
"نمایش
داده
نشده"،
گالری
الهه،
تهران،
ایران
1392
"نمایش
داده
نشده"،
آتن،
ورشو،
بروکسل
|